Deze 'kaart' is speciaal voor jou! Vita Victoria wil je daarmee graag bemoedigen! We willen elke dag dankbaar zijn voor wat God ons geeft!
Voel je vrij om de kaart/afbeelding te gebruiken, bijvoorbeeld om iemand een leuk berichtje te sturen in deze Corona-tijd!
Tijdens de afsluiting van het Vita Victoria Vrouwenevent vorig jaar, kregen we als bonuscadeautje een aantal leuke dingen mee. Weten jullie nog wel?
Een mooie Eva om thuis lekker te gaan lezen… onder het genot van een heerlijk kopje thee (van bijgevoegd zakje)… en als blik op de toekomst: een zakje zaad om in het voorjaar de bijen mee te verwennen…
Dit voorjaar dacht ik: laat ik het zakje van Vita Victoria eens zaaien en kijken wat er voor mooie bloemen uit voort komen. Zo gezegd, zo gedaan (zie bijgaande foto) en het was best geinig om te zien én ruiken wat er uit het zakje zaad voor moois kwam.
Niet alleen ik heb er van genoten, maar ook menig bijtje dat langs kwam vliegen en neerstreek op de heerlijk geurende bloemetjes.
Heb jij het ook geprobeerd?
Laat gerust een foto achter of (als je die niet hebt) jouw verhaaltje over hoe je tuintje er bij staat of stond.
Groetjes namens het Vita Victoria Team!
Kan ik dat? Kun jij dat?
Het is niet altijd makkelijk om buiten je comfortzone te stappen.. best eng eigenlijk!
Maar als je dat doet, dan kunnen daar kleurrijke dingen ontstaan.
Zoals bijgevoegd schilderij! En ik heb best getwijfeld of ik het met jullie zou willen delen,
want het maken en het nu delen, dat is best buiten mijn comfortzone stappen hoor.
Ik heb mijn hele leven al wat met creativiteit, tekenen, schilderen en met name kleur..
Ik heb mij erin geschoold om met creativiteit en met mensen aan de slag te gaan, maar…
Waar komt dat „creatieve” eigenlijk vandaan? Jij en ik zijn naar Zijn evenbeeld geschapen en God is ontzagwekkend creatief! Kijk bijvoorbeeld naar het werk van Zijn hand, onze schepping.. Zo óntzettend mooi gemaakt en op elkaar afgestemd. Ik vind het heerlijk om in de natuur te recreëren (letterlijk herscheppen). Een plek waar KLEUR je in allerlei tinten tegemoet komt.
Zoals gezegd ben ik graag met creativiteit bezig en met Hem, dat combineerde ik de afgelopen jaren door schilderijen te maken. Alleen of in een groep. Een van mijn eerste uitdagingen aan de schildergroep (waar ik zelf ook deel van uit maakte) was: Wie is God voor jou? Lees Psalm 62:6 en 121:1. En maak daarvan een schilderwerk. Maar… je maakt geen afbeelding van Hem (dat wil onze schepper niet), dus hoe kun je toch verbeelden wie Hij voor je is? Dat was een uitdaging die ik aan wilde gaan, ontzettend spannend, want wat gaat er gebeuren? Ik leefde met deze gedachte, maar er wilde niet echt „iets” komen, tot ik op een keer ‘s nachts wakker werd en sterk aan „stil worden en mij op Hem richten” moest denken. Ik kreeg het idee, dat wat ik wilde vormgeven geen direct herkenbare onderwerpen moest bevatten. Ik dacht aan „woorden” als: God is veelkleurig (natuur, muziek, het Woord, kunst) en alwetend en veelzijdig, mysterieus, ongrijpbaar, betrouwbaar (rots, vaste grond), veilig (beschutting biedend) een licht in de duisternis, richting gevend en een hoeksteen.
Zo, dat is nogal wat! En het mooie was dat ik, al wakker liggend, meer en meer een idee in mijn hoofd kreeg hoe ik het vorm kon geven. Ik kan je zeggen, het was een heel bijzondere ervaring. Yeah!! Maar ja, toen moest het alleen nog uit mijn hoofd en op een schilderdoek - dat is op zich ook nog een hele uitdaging kan ik je vertellen, maar.. de volgende dag.. al schetsend.. merkte ik dat het werk onder mijn handen groeide. Uiteindelijk is onderstaand schilderdoek ontstaan en ik beken nu KLEUR door het met jullie te delen. Ik hoop dat het jullie bemoedigt en nieuwsgierig maakt naar wat „KLEUR JE DAG!” voor jou kan betekenen!
Graag tot ziens op 12 oktober.
In oktober is de vrouwendag met als thema “Kleur je dag”. De afgelopen maanden zijn vol geweest met momenten van voorbereiding voor deze dag. Hoe meer je bezig bent met dit thema, hoe meer het gaat leven, ook in je dagelijkse leven. Zo werkt het bij mij in ieder geval wel. Ik zie opeens overal kleur: kleur in de natuur, kleur in de metro waarmee ik elke dag reis, kleur in mijn huis en kleur in andere mensen. De uitdrukking: “waar je aandacht aan geeft groeit” is hier dus zeker waar.
Ik ben de laatste tijd sowieso veel bezig met kleuren, want naast de vrouwendag ben ik bezig om me voor te bereiden op de geboorte van ons eerste kindje. We hebben kleuren uitgezocht voor de babykamer, kleertjes en wiegbekleding. Op deze momenten bedenk ik me hoeveel kleur eigenlijk zegt en met je doet. Waarom vind ik blauw al mijn hele leven een mooie kleur en heb ik juist heel weinig met de kleur geel? Waarom word ik automatisch chagrijnig als ik de lucht grijs zie worden en waarom geniet ik er zo van om naar de zonsondergang of zonsopgang te kijken? Waarom ben ik intens gelukkig als ik staar naar de schitterende muurtekening op de babykamer? Waarom doet kleur dat allemaal met je? Of is het niet alleen de kleur, maar de herinnering die, of het vooruitzicht dat, deze kleur oproept? Ik realiseer me dat ik eigenlijk heel weinig weet over kleuren en hun betekenis. Als ik kijk naar wat de bijbel zegt over kleuren, kom ik tegen dat kleuren vaak verwijzen naar een andere werkelijkheid. De kleuren in de bijbel hebben een symbolische betekenis. Zo staat bijvoorbeeld de kleur wit voor reinheid en licht. Paars wordt in de bijbel vaak gebruikt om de koninklijkheid van iets of iemand weer te geven. Sommige kleuren worden vaak in de bijbel genoemd, andere kleuren minder. De regenboog is een prachtig voorbeeld van alle kleuren die God geschapen heeft. Al kijkend naar de regenboog kan je je verwonderen over de mooie kleurenpracht. Voor velen is de regenboog een teken van hoop en van diversiteit. Zoals alle kleuren in de regenboog horen, zo horen alle mensen ongeacht ras, uiterlijk of geaardheid erbij. Het lijkt mij mooi om daar op 12 oktober nog veel meer over te horen en te leren. Ik zie ernaar uit, hopelijk u ook!
Een jongetje keek naar zijn oma die een brief aan het schrijven was. Op een gegeven moment vroeg hij: “Oma, schrijf je een verhaaltje over wat wij samen hebben meegemaakt? Of schrijf je misschien een verhaaltje over mij?” Zijn oma stopte met haar brief, glimlachte, en zei: “Ik schrijf inderdaad over jou. Maar belangrijker dan de woordjes die ik schrijf, is het potlood waarmee ik schrijf. Ik zou willen dat je later, als je groot bent, net zoals dit potlood wordt.”
Het jongetje keek nieuwsgierig naar het potlood, maar kon niets bijzonders ontdekken. “Maar het is gewoon maar een potlood!” “Het is maar hoe je er naar kijkt. Het potlood heeft vijf bijzondere dingen die jou – maar dan moet je ze wel onthouden – tot iemand zullen maken die altijd in vrede met de wereld zal leven.
Ten eerste: Je zult misschien grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die jou leidt. Deze hand noemen we God, en Hij zal je altijd leiden volgens Zijn wil.
Ten tweede: Af en toe moet je stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. Daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar het wordt er wel scherper van. Dus moet je wat pijn kunnen verdragen, het maakt je tot een beter mens.
Ten derde: Als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgummen wat je fout schreef. De les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijk, om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.
Ten vierde: Het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet dat erin zit. Dus wees steeds bezorgd om wat er binnen in je gebeurt.
Ten slotte, het vijfde wat een potlood bijzonder maakt: het laat altijd een spoor achter. Besef goed dat alles wat je in je leven doet, sporen zal achterlaten en probeer je daar bewust van te zijn.”
Dit verhaal komt uit het boek Als een rivier van Paulo Coelho.
Wat ben ik, Renske van Gaalen, blij jullie te kunnen voorstellen aan een nieuw en enthousiast Vita Victoria team. Wij zijn christenvrouwen uit Delft e.o. en organiseren momenteel het Vita Victoria vrouwenevent voor komende 12 oktober 2019.
Daar stond ik dan op het podium van het vrouwenevent 2018. Ik vertelde dat mijn teamgenoten besloten hadden, met goede redenen, dat jaar ermee te stoppen.
Weg Vita Victoria...???
Ik herinner mij nu nog, die bewuste vergadering waarin iedereen dit meedeelde. Ik ging die avond wat beduusd naar huis met de vraag hoe het na het event van 2018 verder moest. Ik ging zelfs twijfelen aan mezelf: “Ben ik raar dat ik nog verder wil? Wil ik eigenlijk wel verder of houd ik mezelf voor de gek? Moet ik er ook mee stoppen?”. Ik heb God gevraagd wat ik hiermee aan moest. Vrij snel daarna sloeg de twijfel om in vertrouwen. Vertrouwen dat als God het wil, het vrouwenevent door zal gaan en Hij uitkomst zal bieden. Ik besloot vanuit een relaxte houding, drijvend op Gods Geest, na het vrouwenevent 2018 op zoek te gaan naar een nieuw team. Na mijn oproep voor nieuwe teamleden tijdens het vrouwenevent, meldde zich direct een aantal vrouwen. Ik ervoer dit als een knipoog van God! Wat een bevestiging, dat het vrouwenevent een activiteit is die God zegent.
Inmiddels zijn we weer een compleet team dat vol enthousiasme bezig is om een kleurrijke dag neer te zetten ;-).
HOERA!!
Wij kijken er nu al naaruit en hopen je dan te ontmoeten!
Eind augustus, de eerste Vita Victoriavergadering na de zomervakantie. We beginnen met een stukje bezinning over ons thema: “Minder = meer”.
Ja, dat is onze ervaring in de vakantietijd die achter ons ligt: minder agenda, minder stress, minder moeten, dat is meer tijd voor bezinning; meer tijd om na te denken over God en Zijn liefde voor mij. Tijd om eens rustig wat te lezen, tijd om ons hoofd leeg te maken, zodat woorden van God beter binnen kunnen komen.
En onze grote verzuchting is: ‘hoe houden we dit vast?’ We willen wel, maar alles dient zich weer aan: werk, kerk en scholen voor de kinderen, sport en muzieklessen, lange Vita Victoria-vergaderingen..., alles begint weer en onze agenda slipt zo weer dicht. We merken het al weer: ‘Minder tijd voor God in ons hoofd’. Hoe leven we dat buiten onze vakantietijd: “Minder = Meer”. Het kan niet altijd vakantie zijn en veel dingen moeten gewoon, dat is helder en ook goed. Het is fijn om met nieuwe energie opgedaan in de vakantie, weer te mogen doen wat tot ons takenpakket behoord. Tegelijkertijd is het ons verlangen: minder geleefd te worden het hele jaar door en meer te leven vanuit onze relatie met God en Zijn liefde voor mij.
Misschien helpt het om te kijken naar onze prioriteiten. Is het mogelijk iedere dag te beginnen met 10 minuten met God? Ja, iets eerder opstaan voordat de hectiek losbarst. Een stukje uit Bijbel lezen of een dagtekst via een app , een moment van stil-zijn en een moment van gebed, waarin we de nieuwe dag aan God geven en alles even aan Hem voorleggen en samen met Hem onze agenda bekijken. Wellicht zijn sommige dingen in onze agenda helemaal niet zo nodig als we er samen met God naar kijken, of krijgen andere dingen juist meer prioriteit.
En iedere dag een momentje met God voordat we ons bed in duiken. Een dagboekje, een gebed, alles van de dag terug leggen in Gods handen.
Onze dagen ingebed in onze relatie met God, de zondag als rustdag aan het begin van de week. Naar mijn idee kan het helpen om van minder moeten, naar meer mógen te groeien. Mógen genieten van Gods liefde voor ons, mógen leven vanuit Zijn onvoorwaardelijke acceptatie om Jezus’ wil en mogen doen datgene wat God ons gegeven heeft om te doen in ons gezin, in ons werk, in de kerk en voor Vita Victoria :-); met vreugde en vanuit de rust.
Minder snoepen, minder de auto gebruiken, minder op internet, minder geld uitgeven, minder shoppen, minder tijd verdoen met wat er niet toe doet, minder... Ik heb regelmatig zo van die goede voornemens. Zoals vandaag, ik heb zojuist een brochure gelezen van stichting Arocha: Messentrekkers bij de Nachtwacht. Een scherpe brochure over de noodzaak tot minderen om de schepping voor ons nageslacht te bewaren. Mijn goede voornemens zijn er sterk door geprikkeld en hoorbaar aanwezig. “Ik ga niet meer met een vliegvakantie”, zeg ik tegen mijn man. Maar ja ik ben wel net geweest, niet zo moeilijk om dat nu te zeggen. En nu al maak ik er direct een uitzondering bij. ”Nu ja misschien alleen naar Israël”. Wat doe ik als over een half jaar een heel aantrekkelijk reisje langskomt, waar we beiden veel zin in hebben? Ik ben bang dat deze brochure diep weggezakt is en dat de aantrekkelijkheid van het reisje het wint boven mijn goede voornemens dat minder meer is. En zo gaat dat met meer. Minder snoepen, ik houd het soms een week vol, veel langer meestal niet. Minder de auto gebruiken, ik neem het me voor bij een stralend zonnetje, maar de volgende dag regent het dat het giet, of ik heb slecht geslapen en ben moe, dan is de auto pakken voor die 5 kilometer, of die grote tas met boodschappen wel erg verleidelijk, en hup daar rij ik al.
Minder is meer. Mij minder druk maken over al het hier en nu en eerst het Koninkrijk van God zoeken. Ook dat hoort regelmatig bij mijn goede voornemens en gelukkig maar, want telkens weer opnieuw wil ik mij toewijden aan het ‘meer’ van God en Zijn rijk en Zijn dienst. Maar o wat is dat ook weerbarstig in de praktijk van mijnleven. Mij minder zorgen maken over de toekomst van ons nageslacht, en echt meer God vertrouwen dat Hij in alle dingen voor ons zal zorgen. Mij minder druk maken over wat andere mensen van mij denken en vinden, maar eenvoudig meer doen wat ik denk dat God van mij vraagt. Minder zelf de controle willen hebben over mijn leven, meer kunnen loslaten en mij overgeven aan Gods goede zorg. Mij minder verantwoordelijk voelen voor datgene waar ik toch niets aan kan veranderen en mij meer toeleggen op dat waarin ik het verschil kan maken. Mij minder ergeren aan die ander, die zulke gevoelens zomaar in mij oproept en mij meer toeleggen op het liefhebben in de Naam van Jezus. Mij minder machteloos en somber voelen vanwege al mijn onmacht en meer God loven en prijzen om al Zijn macht en mogelijkheden...
Al schrijvend word ik weer heel enthousiast: Ja, minder is meer en ik blijf het mij voornemen, zowel materieel als immaterieel, zowel in praktische dingen als in het geestelijke, ik wil er voor gaan: minder gericht op de kortetermijnbevrediging en/of -uiting van mijn ikje, meer gericht op God en Zijn Koninkrijk. Ik zie er naaruit mij daarin weer te laten inspireren door de komende Vita Victoria-dag. Doe je mee?
Zoals jullie wellicht gemerkt hebben zijn we er een jaar tussenuit geweest.
Dat voelde best eng, vragen als 'moeten we niet elk jaar een event neerzetten voor de continuïteit?' kwamen op. Tegelijk merkten we dat er ook zoveel andere dingen onze aandacht vragen. We hadden behoefte aan een jaar er tussenuit, na 4 jaar onze ziel en zaligheid erin te hebben gelegd om steeds een mooi event neer te zetten: mét diepgang, mét voor elk wat wils, mét goede sprekers, mét een mooie aankleding, mét een creatieve verwerking, mooie flyer en ga zo maar door.
Het vroeg wel even Lef om dit te doen. Voor de oplettende bezoeker: hiermee hadden we gelijk twee thema’s te pakken van de afgelopen jaren die we in de praktijk konden brengen. ;-) En na een jaar schitteren in afwezigheid, gaan we er weer helemaal puur tegenaan voor deze editie! :-)
Vorig jaar op het strand moest ik ineens aan het nummer 'minder is meer' denken van Gerald Troost. Waar ik eerst steeds in de stress schoot als ik aan het volgende Vrouwenevent dacht, gaf dit nummer, deze titel alleen al, me veel rust. Langzaam begon zich een plaatje te vormen in mijn hoofd van de dag, vanuit de ontspanning van 'minder is meer'. Hoe gaaf zou het zijn als Gerald Troost dit lied voor ons gaat zingen? Ik zag het al helemaal voor me, nu de rest van de commissie nog... :-)
Zoals te zien is op de flyer is het gelukt, Gerald Troost komt (YES! :-)) en bij dit thema moesten we uiteraard ook gelijk aan Mirjam van de Vegt denken en ook zij heeft er zin in om deze dag met ons te gaan neerzetten!
Toen Gerald Troost dit lied schreef bestonden termen als 'ontspullen' en 'onthaasten' nog niet eens, maar hoe vaker ik het liedje luisterde, hoe meer het ging leven.
'Een mens heeft niet zoveel nodig
zoveel ballast is overbodig,
ik gooi vandaag mijn
zorgen overboord.
Ik vind vrede in de diepte
van het Woord'.
We hopen en bidden met elkaar dat dit mag zijn waar het Vrouwenevent om zal draaien, onze zorgen overboord gooien en vrede vinden in de diepte van het Woord. We zien er naar uit dat Mirjam van de Vegt met ons aan de slag gaat hoe we dit praktisch toe kunnen passen, hoe we met minder tot meer kunnen komen.
'In een wereld vol met schone schijn,
lijkt voor tederheid geen plaats te zijn
we jagen aan het avondrood voorbij.
Schone schijn zien we overal om ons heen, bij die ander waar alles op rolletjes lijkt te gaan, op social media lijkt alles perfect en ondertussen jakker ik zelf ook mee om alle ballen in de lucht te houden. Maar het wringt, rust kan ik er niet in vinden. Dit lied herinnert me er telkens weer aan dat het anders kan en waar ik wel moet zijn voor rust en vrijheid.
Klik op de link voor het lied 'Minder is Meer' van Gerald Troost om een voorproefje te krijgen van het 5e Vrouwenevent wat we 13 oktober met elkaar gaan beleven!
“Als u bidt, gebruik dan geen omhaal van woorden zoals de heidenen, want zij denken dat zij door veelheid van hun woorden verhoord zullen worden. Word dan aan hun niet gelijk, want uw Vader weet wat u nodig hebt, voordat u tot Hem bidt. (Mattheus 6:7)
Ook in ons bidden gaat het om ‘Minder is Meer’, hoe meer woorden we gebruiken, hoe minder we gehoord worden; het zit Hem in de relatie, Hij kent je al en weet wat we nodig hebben.
===================
Zonder omhaal van grote woorden
Is het bidden in het klein
In het geestelijk gesprek met boven
Er gewoon in kleinheid te kunnen zijn
Met geheven open handen
Is bidden een gesprek met Hem
Gedachtes delen met de Allerhoogste
En stil te luisteren naar Zijn stem
Het gaat hier om de interactie
Zomaar een moment apart
Te delen wat je bezighoudt
Een gesprek van hart tot hart
Het gaat hem niet om inhoud
De toon of hoeveelheid wat je zegt
Hij kent immers al jouw gedachten
Voordat jij ze in Zijn handen legt
Het zit hem in je hart
En ziet alles wat je bezighoudt
Enkel wil Hij dat je Hem nadert
Naderen tot Hem in eenvoud
Met bidden gaat het hier niet om de ander
Om wat de ander van jou vindt
Het gaat Hem alleen om de relatie
Die jou met Hem verbindt!
ik ben ik
geschapen door mijn Vader
gevormd naar Zijn plan!
ik ben ik
mag zijn wie ik ben
groeiend naar Zijn beeld
ik ben ik
ook al faalt mijn plan
Hij omsluit mij, vangt mij op!
ik ben ik
en volg mijn eigen weg,
Hij merkt het op!
ik ben ik
soms door angst overmand
maar vrees geen kwaad, Hij is nabij!
ik ben ik
kom ik struikelend vooruit
Hij houdt mij overeind
ik ben ik
met mijn vele gedachten
Zijn licht beschijnt mijn geest.
ik ben ik
en probeer lief te hebben
zoals Hij mij in liefde draagt
ik ben ik
uniek in mijn passie en talenten
door Hem in mij gelegd!
ik ben ik
en mag groeien
naar Zijn groter plan.
ik ben ik
en voel een koesterende hand
Zijn zegen rust op mij!
ik ben ik
en mag zijn wie ik ben
mijn Licht is gekomen
over mij schijnt de Luister van de Heer!
ik ben ik
en mag opstaan
en schitteren tot Zijn eer!
Ik ben Ik
en als ik schitter
doet U mijn God dat door mij heen!!
Je zult verbaasd zijn om tussen de blogs een recept te zien staan. Maar kom, lees mee.
Na twee blogs die ingaan op het thema nu een recept. Niet een recept om schitterend te worden, maar een recept om iets te bereiden en op te eten. Een recept met een naam die onaangenaam klinkt, die negatieve gedachte wellicht op roept, maar uiteindelijk heerlijk smaakt.
Net zoals bij het woord scherven een onaangenaam negatief gevoel naar boven komt, ervaarde ik zo’n gevoel toen ik het recept van “Woestijnsoep” las in een receptenboekje wat ik kocht net voor de 40 dagen tijd voor Pasen. Bij woestijn denk je in eerste instantie aan hitte en droogte. Hoe zou zo’n soep smaken met een dergelijke naam, een droge bittere smaak.
Toch was mijn nieuwsgierigheid geprikkeld en ben het recept gaan uitproberen.
Het eten van de soep werd een ervaring van aankomen in een oase. Heerlijk!!
Dit recept schittert op mijn receptenlijst.
Een scherf kan een negatieve gedachte zijn. Een recept uiteindelijk toch niet lekker vinden is niet erg, maar leven met negatieve gedachten wel. Ga de uitdaging aan om de weg te vinden om negatieve gedachten te laten zuiveren door de Bron, je zult verbaasd zijn wat er allemaal lekker kan gaan “smaken”. -> Proef en zie dat de Heere goed is.. (Ps 34:9)
Durf je het aan om dit recept uit te proberen?
Bereiding (25 minuten)
Fruit in een ruime soeppan de ui en de knoflook glazig in de olie. Voeg dan de wortel en bleekselderij toe en bak deze mee op middelhoog vuur tot de groente glazig zijn. Voeg het gevijzelde komijnzaad en het pepertje toe en bak even mee. Voeg dan 1 ½ liter groentebouillon toe en breng het geheel aan de kook. Snijd ondertussen 200gr ontpitte dadels in stukken (hoeft niet fijn te zijn) en voeg deze toe aan de soep. Laat het geheel 10 minuten sudderen. Laat de soep dan een beetje afkoelen en pureer de soep goed fijn met een staafmixer of gebruik een keukenmachine. Proef de soep en voeg naar smaak citroensap toe en vers gemalen zwarte peper en evt. wat zout. Dankzij het citroensap is de soep niet te zoet.
Tot zover kun je de soep voorbereiden.
Serveren: warm de soep weer op en serveer hem met in ieder bord een lepel crème fraîche en wat gesneden bieslook. Een paar plakken zuurdesembrood smaken ook heerlijk bij de soep.
Recept afkomstig uit:
KOKEN met passie, 40 smakelijke recepten voor de vastentijd – Han Wilmink, Uitgeverij Kok
Als ‘schitterende scherven’ mogen wij een weerkaatsing zijn van het licht!
Een schittering staat omschreven in de encyclopedie als het weerkaatsten van een helder en fel licht! Dit felle licht kan zo scherp zijn dat het verblindend kan zijn. Dikwijls hebben we wel eens onze ogen moeten toeknijpen omdat het licht te fel is en schermen we het af met onze handen. Het felle licht wordt weerkaatst en vormt een schittering. Het zonlicht is gezond voor ons, het bouwt ons letterlijk op, vitamine D is onmisbaar en wordt aangemaakt door het licht op onze huid. Dit gegeven kan ook van toepassing zijn op ons geestelijk leven, want als we Gods helende en verzoenende liefde in ons leven ruimte geven dan worden we omschenen door Goddelijk licht en kunnen we Zijn licht weerkaatsen. Deze liefde bouwt ons op, verwarmt ons en leeft in ons door. Door Jezus licht als voorbeeld te nemen gaan we op Hem lijken en weerspiegelen we Zijn licht. Het kan moeilijk zijn om hier misschien gestalte aan te geven, maar we mogen beseffen dat we naar de mensen om ons heen een licht mogen uitstralen, een schittering mogen doorgeven. Dit kan bijvoorbeeld door er in kleine momenten er voor de andere te zijn.
Het schitteren staat in de titel niet op zichzelf, maar is een aanvulling op het woord scherf.
De eerste gedachte bij scherf is veelal gebroken, niet meer functioneel en misschien wel afgedankt. Het heeft geen functie meer! Maar in geestelijk opzicht is dat helemaal niet waar. De scherf is een onderdeel van een groter geheel geweest, waardoor het juist misschien geen waarde op zichzelf had. Toch heeft de scherf door schade en schande meerdere kanten zichtbaar gekregen. Zo kan het ook in ons leven zijn; ons leven kan voorspoedig verlopen zonder al te veel tegenwind. Toch kan door iets ons leven in het teken komen te staan van kwetsbaarheid en worden we een scherf met verschillende kanten die gescherpt zijn. Die scherpe kanten kunnen het licht opvangen en een schittering verspreiden. Juist die scherf kan op meerdere wijzen Gods liefde ontvangen en gaan schitteren in Zijn koninkrijk.
Nog een gedachte verder is dat de scherf een onderdeel van een groter geheel is en dan ook functioneel is om als groter geheel een groter plan te omhullen. Tot heling te komen als scherf naar het groter geheel is Jezus liefdesoffer nodig om als het ware als lijm het grote geheel weer tot functie te laten komen. Door zijn verzoenend offer mogen wij zowel als scherf als geheel tot schittering en functie komen.
Kortom, wij zijn allen een kostbare scherf die de liefde van God mag uitstralen in een schittering, dus...
"Sta op en schitter... jouw licht is gekomen, over jou schijnt de luister van de Heer!” - Jesaja 60:1
Ja het klinkt mooi: schitterende Scherven, mooie alliteratie, mooie woordklanken, je kan er ook mooie plaatjes bij maken, maar zijn scherven wel schitterend?
Als ik eerlijk ben, heb ik liever geen scherven. Er breekt bij mij wel eens wat. Soms is dat niet zo erg, er zat toch al een barst in of er was al een stukje af. Maar meestal vind ik het echt zonde: dat mooie Delfsblauwe bord dat ik van mijn schoonouders gekregen had: aan diggelen, zonde toch, niets schitterends aan, alleen maar balen. Ik heb liever geen scherven!
En zo is het in overdrachtelijke zin ook bij mij. Ik heb liever geen scherven. Ik hou niet van ruzies en emotionele pijn, van angst en sombere gevoelens, van gebroken relaties en lijdende kinderen. Hoofdpijn vind ik al vervelend en als het met een dierbare van mij niet goed gaat, ben ik als eerste bezorgd.
Als ik scherven zie wil ik graag repareren. Lijmen en plakken, het weer heel krijgen, het liefst zo, dat niemand ziet dat het kapot was.
Eigenlijk schaam ik mij vaak voor scherven. Weg met die scherven, restaureren die boel. En als dat niet lukt dan merk ik de neiging mijn scherven te verstoppen. Ik kruip weg en word wat onzichtbaar. Niets schitterends aan die scherven, niemand mag het zien, niemand mag het weten, onder het vloerkleed ermee.
Wat ook een reële mogelijkheid is als er scherven zijn in mijn leven, dat ik (van binnen) de verantwoordelijkheid ervoor bij een ander neerleg. Ik kan er echt niets aan doen, die ander is er de oorzaak van dat die relatie niet goed loopt, of dat ik die domme fout maakte, of... vul zelf maar in. Hoezo schitterende scherven, wat moet ik met die scherven, hoe gaan ze dan schitteren?
Mijn schoondochter had een spiegel die aan scherven viel. Ze maakte er een deurdecoratie van en ik vond die schitterend. De scherven kregen een ander doel en er kwam iets moois uit. Ze gingen niet in de prullenbak en niet onder het vloerkleed. Er werd niet gemopperd en geklaagd, maar de scherven mochten zichtbaar zijn, werden in het licht gebracht en herschikt tot een prachtig mozaïek.
Gelukkig, daar herken ik ook iets van als het over figuurlijke scherven gaat in mijn leven. Als ik ervoor kies om kwetsbaar te zijn en mijn scherven te tonen, dan kan er iets moois uit komen. Als ik met de scherven van mijn bestaan naar God ga, als ik mijn zonden erken en belijd, mijn fouten eerlijk toegeef, dan vergeeft God om Jezus wil. Zó heb ik geleerd wat genade is. Niet als term, maar als werkelijkheid. GENADE. En wat is genade schitterend. Er zijn geen woorden om te beschrijven hoe rijk het is, als je weet geliefd te zijn en vergeven door God , ondanks die gebrokenheid en die scherven, of ook juist dankzij! Want die gebrokenheid leerde mij wat genade is. Scherven gebracht in het licht van God kunnen gaan schitteren, ja!
En dan durf ik ze ook aan mijn medemens te tonen. En dan merk ik dat het verbinding geeft, dat we elkaar herkennen in de gebrokenheid van het bestaan. Dat ik een ander kan troosten, met de troost die ik zelf ontving; of die ander mij. Er komt een nieuw mozaïek in de relaties met de mensen om mij heen. Kwetsbaarheid en eerlijkheid, erkennen en mezelf openen: hoe vaak heeft het me al iets schitterends gebracht. Schitterende Scherven, dankzij de Schitterende GENADE van onze God.
Heel stoer had ik een LE(E)F-uitdaging voor mezelf bedacht. Een vakantie zonder Facebook en minimaal appen (ik moet toch af en toe oma op de hoogte houden hoe het gaat?). Ik wilde wel eens ervaren hoe een leven eruit zou zien zonder Facebook. Hoewel ik het grootste deel van mijn leven zonder Facebook heb doorlopen, ben ik toch verbazingwekkend snel het gevoel kwijt geraakt hoe dat was. Ik dacht het gevoel van ‘leven’ weer terug te krijgen zonder social media.
Op weg naar Italië hoopte ik stiekem dat internet het niet zou doen op de camping. Blijkbaar kende ik mijn eigen zwakte.
Hoe het is gegaan? Helaas deed internet het op de camping en overwon ik mijn zwakte niet.
Missie mislukt? Zou je denken.
Ik heb ontdekt dat ik zelfs met Facebook écht kon leven! (joehoe... geen reden om Facebook af te sluiten). Ik werd voor drie weken niet geleefd door mijn agenda en lijstjes van dingen die moesten en waarvan ik vind dat die moeten (vooral dat laatste is een strijd). Het gaf rust en tijd om adem te halen. Tijd om meer met God te zijn. Het gaf mij LEVEN.
Met een LE(E)F-uitdaging ging ik op vakantie en met een veel grotere LE(E)F-uitdaging ging ik weer naar huis: minder gaan ‘moeten’ en ik LEEF!
Leven met lef, voor mij is dat leven in dankbaarheid.
Het leven is vaak ingewikkeld, is mijn ervaring. Er komt zoveel op je af. Wereldleed, maar ook leed
heel dicht bij. Berichten over terreuraanslagen zowel als een vriend die voor de zoveelste keer
opgenomen moet worden in het ziekenhuis en een buurvrouw die haar dochter verliest... Ook zijn
er de zorgen die wellicht iedere moeder heeft om haar kinderen en kleinkinderen. En niet te
vergeten de vele keuzes die je iedere dag moet maken: reageer ik wel of niet op dit bericht, doe ik
wel of niet met deze actie mee en geef ik mijn geld wel of niet daaraan uit, word ik wel of geen
donor etc. etc. Het leven is complex en ik ben het ook. Wat een gedachten kunnen er door mijn
hoofd gaan, welk een emoties kunnen mij zomaar bespringen. Ik weet wat afgunst is en ik kan
begeren wat een ander heeft. Ik worstel vaak tegen bezorgdheid en ik kan me ergeren aan
huisgenoten die zich net anders gedragen dan ik prettig vind. Schaamte, teleurstelling en
zelfmedelijden zijn mij niet vreemd.
In heel dit ingewikkelde leven, waar ik met mijn complexe natuur volop deel vanuit maak, leven in dankbaarheid: dat vraagt lef! Heb ik het lef het wereldleed en het leed dicht bij huis, te plaatsen in het perspectief van de eeuwigheid, in het Bijbelse kader dat het beste nog komt en dat we in de wereld verdrukking zullen hebben? Heb ik het lef mijn bezorgdheid in te ruilen voor dankbaarheid? Heb ik het lef mijn keuzes te maken al dankend en mij verwonderend over Gods goedheid? Heb ik het lef te denken dat het God niet uit de Hand loopt en dat ik alles aan Hem kan toevertrouwen? Heb ik het lef in al de emoties die mij kunnen bespringen te kiezen voor de emotie dankbaarheid? Ik kan kiezen waar ik mij op richt: op alles om mij heen en in mij, of op de levende God, die mij om Jezus wil gezegd heeft: “Mijn genade is U genoeg”.
Leven met lef is voor mij: Dankbaarheid oefenen iedere dag, in elke omstandigheid, omdat God goed is en omdat Zijn genade voor mij genoeg is, in leven en in sterven of tot dat Jezus komt!
Of ik lef heb? Tja.., daar vraag je me wat! Ik heb het lef gehad om m’n baan op te geven en iets anders te gaan doen (wat gelukkig goed heeft uitgepakt). Of dat lef is? Ik heb dat zelf meer ervaren als sturing van God. Of ik het lef heb om een parachutesprong te maken.., ik weet het niet. Ik ben niet zo heldhaftig aangelegd. Of ik het lef heb om mee te helpen in de organisatie van de Vrouwendag, werd me dit jaar gevraagd. Die uitdaging ben ik aangegaan. Wat gaaf om geregeld stil te mogen staan bij ‘Le(e)f!’
Lef heeft mijns inziens met avontuur te maken. Een leven met lef, daar wil ik voor gaan in mijn leven. Om mijn leven zo in te richten, dat ik achter Hem aan ga, over Hem vertel. Daar heb ik een dosis lef voor nodig. Om iedere dag te leven met en voor de Heere. Het lef te hebben om er voor uit te komen dat ik gelovig ben. Mijn buren zien me iedere zondag naar de kerk gaan, maar heb ik ook het lef om het gesprek met hen aan te gaan?
En jij? Droom jij over een leven met lef? Om op jouw plek, met jouw mogelijkheden en talenten je te onderscheiden van niet-christenen? Want dat is zeker lef hebben! Gods opdracht, Zijn vraag aan ons: ‘Ga dan heen, onderwijst al de volken...’(Matth. 28:19a). Als je dat doet weet je zeker: je gaat op avontuur. Maar, God belooft ook: ‘En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld’(Matth. 28:20). Om je als christen te onderscheiden, moet het lef hebben om je leven te leven! ‘Le(e)f’, het zal je leven verrijken!
Een hectisch bestaan, voor velen onder ons herkenbaar, zorgt ervoor dat we dikwijls ons mannetje moeten staan om uitdagingen aan te gaan en buiten onze eigen kaders te treden.... daar is lef voor nodig!
Lef om je gezin draaiende te houden, om je werk ten volle te willen doen, om aan alle verwachtingen van anderen te voldoen, om zaken voor elkaar te krijgen of om gewoon staande te blijven zoals jij het voor ogen hebt.
Maar is het wel de juiste lef die we dan aanspreken en nodig hebben!
Is het nou juist die lef die nodig is om te zijn wie we mogen zijn?
Of hebben wij ‘echte’ lef nodig om te leven... te leven zoals God het bedoeld heeft!
Het woordje 'Lef' komt via het Jiddisch van het Hebreeuwse woord voor 'hart'!
En daar zit de kern! 'Te leven vanuit ons hart'!
Worden wij geleid door wat onze 'ik' ons ingeeft of laten wij ons hart leiden door het voorbeeld te volgen van Jezus.
Le(f)ven uit Zijn genade, ons hart te laten vullen met Zijn liefde en ons te laten leiden door Zijn genade en te leven vanuit ons hart in Christus!
Hij wil dat wij leven met Lef!
Dagelijks terugkeren bij Hem om ons hart te vullen is het wat Hij van ons vraagt; heb jij het LEF om te leven met Hem?
Heb je dat wel eens gedaan?
Genieten van iets moois is bijna zo vanzelfsprekend. De wens voor een ander is ook al snel geuit... geniet ervan!
Genieten kan op zo veel momenten in ons leven, alleen gaan we er snel aan voorbij of hebben het te druk om werkelijk even stil te staan en te genieten van ‘het’ moment en gaan we het vaak ongemerkt voorbij. Je kunt genieten van het moment of van iemands aanwezigheid. Je kunt blij zijn met de dingen die je hebt, je kunt genieten van een mooi gesproken woord.
Genieten geeft aan dat je stil staat bij momenten die jou ten deel vallen.
God geeft ons ongelofelijk veel rijkdom in alles om ons heen, klein of groot! Het leren zien van die rijkdom is genieten in de essentie. Je mag genieten van de rijkdommen die je zijn gegeven!!
Ook ik vind het lastig om in alles het ‘genietgehalte’ te zien, toch probeer ik het…
Ook laatst heb ik eerlijk gezegd optimaal genoten; tijdens een etentje mochten we genieten van een culinair hoogstandje. De kok, Jonathan Karpathios, vertelde ons uit dat wat hij bereidt van nature 'puur' is. De groenten en meerdere ingrediënten kwamen alle uit eigen kas en zo kregen wij ongekende of ook wel vergeten groenten te eten die door de bereiding een geweldige smaaksensatie waren. De puurheid drong zich aan me op door het eten van een Oost-Indische kers. Aanvankelijk vond ik het enigszins een vreemde gedachte een bloem te eten die normaliter voor mij in een vaas zou kunnen staan of wellustig pronkt in menig tuin, maar enige schroom overwonnen at ik deze prachtige bloem, en wat was hij lekker... heel puur en mooi van smaak!
Vele mooie creaties volgden en mijn verwondering voor de puurheid van God’s mooie scheppingswerk nam toe!
Een heerlijk recept vindt u/jij hieronder... geniet u/jij mee?
De kool fijnsnijden en vermengen met de overige ingrediënten en de goudsbloem ter garnering er boven op!
Nog nagenietend van het vorige event verheug ik me nu alweer op het tweede vrouwenevent, maar gelukkig duurt het nog even! 11 oktober 2014.
Inmiddels zijn we achter de schermen weer volop aan de slag om alles te regelen met als resultaat een bijzondere dag waarop we weer met veel plezier hopen terug te mogen kijken. Maar voor het zover is mag ik flink aan de slag om mijn deel hierin waar te maken….
Tijdens mijn werk op het kindercentrum kwam Caroline mij op een vrijdagmorgen een vraag voorleggen; of ik het team wilde komen ondersteunen op creatief vlak. Ik reageerde enigszins verbaasd, omdat het een diepgewortelde wens van mij was om zo’n event te kunnen regelen in eigen stad, maar het niet verwacht had dat ze aan mij zouden denken!
Eigenlijk wilde ik gelijk met heel mijn hart volmondig ‘JA’ zeggen, maar mijn verstand gaf de doorslag om het thuis nog even voor te leggen, met als resultaat dat ook het thuisfront achter mijn beslissing staat en ik heb toegezegd aan het team te willen deelnemen.
En dan begint de reis van voorbereidingen en zit je er volop in! Heerlijk om alle creatieve gedachten vorm te kunnen geven en na te denken over het nieuwe thema. Samen met elkaar te brainstormen om het thema goed neer te kunnen zetten om het voor iedere vrouw tot een feestje te laten worden….kortom werk genoeg, maar ik besef dat we zonder Hem dit niet dit niet kunnen verwezenlijken en dat merken we in elk overleg weer terug. Keer op keer merken we God’s leiding op in de dingen die op ons pad komen en hoe we samen keer op keer tot overeenstemming komen…soms moet het ‘anders’….maar dat is niet erg; juist goed!!
